موسسات کاریابی

موسسات کاریابی ، آیین نامه ها و ضوابط

ماده ۱-  منظور از اصطلاحاتی که در  آئین نامه موسسات کاریابی  بکار برده شده است به شرح زیر می­باشد:

الف) کاریابی: منظور مؤسسات مشاوره شغلی و کاریابی غیردولتی (خصوصی، تعاونی) می­باشد که توسط اشخاص برای راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و شاغلین،  شناسایی فرصت­های شغلی در داخل و یا خارج از کشور جهت  بکارگماری متقاضیان کار و تأمین خواست متقاضیان نیروی کار راه اندازی می­گردند.

تبصره: کاریابی­ها به دو دسته عمومی و تخصصی تقسیم می­شوند: حوزه فعالیت کاریابی­های عمومی منحصر به بخش خدمات و کاریابی­های تخصصی به بخش­های کشاورزی، صنعت و معدن و ساختمان مربوط می­شود که در صورت افزایش تقاضا به سایر بخش­های تخصصی نیز تسری می­یابد.

موسسات کاریابی

جهت ثبت شرکت و ثبت برند با مشاوران ما تماس بگیرید.

ب) مشاور: فردی است آشنا به قوانین و مقررات بازار کار داخلی و یا خارجی و همچنین تقاضای نیروی کار آن بازار که  مشاوره شغلی به متقاضیان را با استفاده از فنون و روش­های مشاوره بعهده دارد.

پ) کاریاب: انجام امور مربوط به شناسایی فرصت­های شغلی، کارفرمایان موجود در حوزه جغرافیائی و نوع فعالیت­ها را به منظور جذب فرصت­های شغلی بر عهده دارد.

ت) دفتر مرکزی: منظور محل معینی است که از طرف مدیر کاریابی به عنوان مرکز اصلی فعالیت کاریابی در نظر گرفته می­شود و فعالیت کاریابی در آن بصورت متمرکز و مستقل انجام
می­گیرد.

ث) دفتر نمایندگی: منظور مکانی است که مدیر کاریابی بنا به ضرورت بر اساس ضوابط مندرج در ماده (۱۰) این آیین­نامه ایجاد می­شود و فعالیت آن زیر نظر دفتر مرکزی می­باشد.

ج) انجمن: انجمن کاریابی­های غیردولتی یک تشکل حقوقی و صنفی است که از اجتماع اعضاء کاریابی­ها بر اساس آیین­نامه مربوطه  تشکیل می­گردد.

چ) وزارت: وزارت کار و امور اجتماعی

ح) سازمان استان: سازمان کار و امور اجتماعی استان مربوط

خ ) قانون: قانون مجازات اشتغال به حرفه کاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه کار مصوب ۱۳۸۰

د) هیأت مرکزی: هیأت موضوع ماده (۵) این آیین­نامه که در وزارت تشکیل می­شود.

 ذ) هیأت استانی: هیأت موضوع ماده (۷) این آیین­نامه که در سازمان استان تشکیل
می­شود.

ماده ۲- هر گونه فعالیت در امور کاریابی بدون مجوز قانونی ممنوع بوده و تنها با مجوز وزارت کار و امور اجتماعی مجاز می­باشد.

ماده ۳- مجوز فعالیت کاریابی در چهارچوب ضوابط ابلاغی وزارت و توسط سازمان استان مربوط صادر می­گردد.

ماده ۴- انتقال مجوز کاریابی ناشی از فوت، از کارافتادگی، رد صلاحیت و… تنها در چهارچوب ضوابط ابلاغی وزارت مجاز می­باشد.

ماده ۵- هیأت مرکزی مرکب از افراد زیر می­باشد که به منظور انجام وظایف مندرج در ماده (۶) این آئین­نامه در وزارت تشکیل می­شود:

الف) مدیر کل دفتر هدایت نیروی کار و کاریابی­های وزارت (رئیس )

ب) مدیر کل توسعه اشتغال وزارت (نائب رئیس)

پ) نماینده سازمان آموزش فنی و حرفه­ای کشور (عضو)

ت) مدیر کل دفتر روابط بین الملل وزارت ( در مورد کاریابی­های خارج از کشور)  عضو

ث)‌ نماینده وزارت امور خارجه (در مورد کاریابی­های خارج از کشور) عضو

ج) نماینده انجمن مؤسسات کاریابی (عضو)

چ) مدیر کل تنظیم و نظارت بر روابط کار

تبصره ۱- احکام اعضاء توسط معاونت توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت صادر می­گردد.

تبصره ۲- جلسات با حضور  دو سوم اعضاء رسمی و رأی اکثریت ملاک است.

ماده ۶- وظایف هیأت مرکزی به شرح زیر است:

الف) تهیه برنامه­های سالانه و پنجساله توسعه کمی و کیفی مؤسسات کاریابی

ب) تهیه شاخص­های ارزیابی عملکرد مؤسسات کاریابی

پ) بررسی سایر امور قابل واگذاری به مؤسسات کاریابی

ت) تعیین ضوابط و شرایط مربوط به مکان، امکانات و تجهیزات و کارکنان مورد نیاز کاریابی­ها

ث) نظارت عالیه بر عملکرد هیأت استانی

ج) انجام مصاحبه تخصصی با متقاضیان ایجاد کاریابی خارجی به منظور ارزیابی آشنایی آنان با بازار کار بین­الملل و مقررات و قوانین کشور هدف

چ) تجدید نظردر آراء‌ صادره هیأت­های استانی در صورت لزوم

ماده ۷- هیأت استانی مرکب از افراد زیر می­باشد که به منظور انجام وظایف مندرج در ماده (۸) این آیین­نامه در استان ذی­ربط تشکیل می­شود:

الف) ریاست سازمان استان (رئیس)

ب) مدیریت کارآفرینی و اشتغال سازمان استان (نایب رئیس)

پ) مدیر آموزش فنی و حرفه­ای استان (عضو)

ت) نماینده انجمن مؤسسات کاریابی ( عضو)

ث) نماینده واحد حراست سازمان استان (عضو)

ماده ۸ – وظایف هیأت استانی به شرح زیر است:

الف) بررسی و تائید صلاحیت فردی و حرفه­ای اشخاص متقاضی ایجاد کاریابی جهت صدور مجوز کاریابی در چهارچوب ضوابط و شرایط ابلاغی

ب) رسیدگی به موارد تخلف کاریابی­ها

پ) ارزیابی عملکرد کاریابی­ها در چهارچوب امور محوله و شرایط و ضوابط ابلاغی

ت ) تمدید و در صورت ضرورت لغو مجوز کاریابی­ها

ماده ۹- وظایف سازمان استان به شرح زیر است:

الف) اخذ اطّلاعات و آمار عملکرد ماهانه کاریابی­ها و ارسال به مرکز آمار و اطّلاعات بازار کار وزارت

ب) نظارت بر درج آگهی کاریابی­ها در جراید و رسانه­های جمعی در جهت حسن اجرای مقررات و ضوابط توسط آنان

پ) انجام نظارت و بازرسی­های مستمر از کاریابی­ها

ت) ارسال منظم گزارش وضعیت کاریابی­ها به دفتر هدایت نیروی کار و کاریابی­ها

ث) شناسایی کاریابی­های غیر مجاز و اعلام جرم علیه ایشان در مراجع ذی­صلاح و پیگیری آن به منظور جلوگیری از ادامه فعالیت آنان مطابق قانون

ج) نظارت بر حسن اجرای انتخابات انجمن کاریابی­ها در استان

چ) تعیین تکلیف جویندگان کار ثبت نام شده مربوط به آن دسته از مراکز کاریابی که مجوز آنها لغو گردیده و یا تمدید نشده است.

ح) رسیدگی به شکایات کاریابی­ها بر علیه انجمن

خ – تعیین گرایش­های تخصصی و رتبه کاریابی­ها در چهارچوب ضوابط و شرایط ابلاغی

ماده ۱۰- حوزه فعالیت  موسسات کاریابی داخلی محدود به شهرستان محل استقرار دفتر کاریابی می­باشد. ایجاد دفتر نمایندگی در استان و یا سایر استان­ها منوط به احراز شرایط زیر می­باشد:

الف) موافقت هیأت استانی مقصد

ب) داشتن شبکه ارتباطی بین دفتر نمایندگی و دفتر مرکزی کاریابی

پ) معرفی افراد واجد شرایط نمایندگی

تبصره ۱- هرگونه تغییر و تحول در مکان دفتر کاریابی با هماهنگی سازمان استان خواهد بود.

تبصره ۲- کاریابی­های خارجی با اجازه هیأت مرکزی باید در کشور مورد نظر شعبه و یا دفتر نمایندگی تاسیس نمایند.

ضوابط تشکیل موسسات کاریابی :

ماده ۱۱- شرایط متقاضیان ایجاد کاریابی (‌عمومی /تخصصی)

الف) تابعیت جمهوری اسلامی ایران و تدین به یکی از ادیان رسمی کشور

ب) داشتن حداقل سن ۳۰ سال تمام

پ) تأهل

ت) دارا بودن مدرک تحصیلی حداقل کارشناسی در یکی از رشته های مدیریت، علوم اجتماعی، علوم تربیتی، حقوق، علوم اقتصادی و روانشناسی

تبصره – متقاضیان ایجاد کاریابی تخصصی، علاوه بر داشتن مدرک تحصیلی حداقل کارشناسی در رشته­های مرتبط با حوزه فعالیت، لازم است با قوانین و مقررات حوزه تخصصی آشنا باشند.

ث ) دارا بودن کارت پایان خدمت یا معافیت دائم ( برای آقایان)

ج ) آشنایی با قوانین و مقررات مربوط به بازار کار

چ ) داشتن سابقه و تجربه کاری کافی در زمینه کاریابی فرصت­های شغلی حوزه مربوطه

ح ) شرکت­ها و مؤسسات ( خصوصی و تعاونی) باید به موجب قوانین و مقررات ثبت در جمهوری اسلامی ایران تأسیس شده باشند.

خ ) برخورداری از حسن شهرت و نداشتن سابقه کیفری مؤثر به تأئید مراجع ذی­صلاح

ماده ۱۲ – متقاضیان ایجاد کاریابی عمومی موظف به استخدام حداقل ۴ نفر با عناوین شغلی زیر به منظور ارائه خدمات مشاوره­ای و کاریابی می­باشند.

الف ) کارشناس مشاوره و کاریابی( مرد)

ب) کارشناس مشاوره و کاریابی( زن)

پ) کارشناس امور اقتصادی

ت ) متصدی امور دفتری و رایانه

تبصره – متقاضیان ایجاد کاریابی تخصصی علاوه بر داشتن کارکنان مورد اشاره در ماده (۱۲) موظف به استخدام حداقل یک نفر کارشناس جهت انجام مشاوره تخصصی به متقاضیان در حوزه مربوطه می­باشند.

ماده ۱۳- متقاضیانی که با درخواست آنان موافقت به عمل آمده است قبل از صدور مجوز
بهره­برداری، موظف به تهیه و معرفی مکان مناسب و تأمین امکانات مربوط به کاریابی و استخدام کارکنان مورد نیاز می­باشند در غیر این صورت تقاضای آنان کان لم یکن تلقی
می گردد.

تبصره ۱- ایثارگران متقاضی تأسیس کاریابی در شرایط مساوی دارای اولویت می­باشند.

تبصره ۲- صدور مجوز کاریابی برای کارکنان دولت ممنوع می­باشد.

ماده ۱۴- مدت اعتبار مجوز کاریابی از تاریخ صدور پنج سال است و تمدید آن منوط به ارزیابی و تأیید عملکرد مؤسسات کاریابی توسط هیأت استانی می­باشد.

حدود اختیارات و وظایف کاریابی ­ها:

ماده ۱۵- وظایف کاریابی­های داخلی و خارجی عبارت است از:

الف) شناخت بازار کار داخلی ( ویژه کاریابی­های داخلی)

ب ) شناخت بازار کار کشورهای خارجی ( ویژه کاریابی­های خارجی)

پ ) ثبت نام از جویندگان کار

ت ) شناسائی و تعیین فرصت­های شغلی حوزه فعالیت

ث ) مشاوره و راهنمایی شغلی جویندگان کار و کارفرمایان

ج ) به کار گماری جویندگان کار واجد شرایط در واحدهای پذیرنده

چ ) تهیه و ارائه گزارش­های تخصصی دوره­ای مربوط به بازار کار منطقه فعالیت

ح ) راهنمایی و معرفی جویندگان کار فاقد مهارت به مراکز آموزش فنی وحرفه­ای به منظور فراگرفتن مهارت­های مورد نیاز بازار کار با هماهنگی سازمان استان

خ ) معرفی افراد کارآفرین به شرکت­های مشاوره مدیریت توسعه امور کارآفرینی

د) انتقال اطّلاعات بازار کار به وب­گاه باشگاه کار وزارت بصورت بهنگام

ذ) عضویت در انجمن کاریابی­های استان

ر) پایبندی به منشور کاریابی­ها

ز) ارسال به موقع اطّلاعات و آمار عملکرد ماهانه به سازمان استان براساس ضوابط اعلام شده

ژ) حفظ و نگهداری اطّلاعات محرمانه هویتی جویندگان کار

س) عدم انجام فعالیت­های پیمانکاری در قالب شرکت­های خدمات پشتیبانی نیروی انسانی

ش) مبادله اطّلاعات با سایر کاریابی­ها به منظور تأمین نیروی کار مناسب کارفرمایان

ص) ورود به وب­گاه باشگاه کار وزارت جهت بهره برداری از اطّلاعات آن باشگاه و ارتباط پویا

ماده ۱۶- مؤسسات کاریابی بر اساس نوع خدمات مشاوره­ای زیر درجه بندی می­گردند:

الف) خدمات مشاوره­ای عمومی مربوط به راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و تأمین نیروی کار کارفرمایان.

ب) خدمات مشاوره­ای تخصصی مربوط به راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و تأمین نیروی کار کارفرمایان

پ) خدمات مشاوره­ای حقوقی در حوزه روابط کار

ماده ۱۷- مؤسسات کاریابی در صورت ارائه خدمات مشاوره­ای توأم مندرج در بندهای الف و ب و پ  درجه۱، ارائه خدمات بندهای الف و ب درجه ۲ و ارائه خدمات مندرج در بند الف درجه ۳ محسوب می­گردند.

ماده ۱۸- مدیران مؤسسات کاریابی موظفند با رعایت مقررات قانونی و آیین­نامه «چگونگی تشکیل، حدود وظایف و اختیارات و چگونگی عملکرد انجمن­های صنفی و کانون­های مربوط موضوع ماده ۱۳۱ قانون کار مصوب ۶/۱۰/۱۳۷۱ هیأت وزیران» مبادرت به تشکیل انجمن و کانون انجمن­های استانی نمایند.

ماده ۱۹- وظایف و اختیارات انجمن­های استانی مؤسسات کاریابی به شرح زیر است:

الف- کوشش در جهت استیفای حقوق صنفی و خواست­های مشروع و قانونی اعضا

ب- تشکیل بانک اطّلاعات اعضاء

پ- برنامه­ریزی برای رفع مشکلات، تامین نیازها، توسعه و گسترش فعالیت­ها به تناسب بازار کار

ت-  پژوهش و تحقیق در مورد راهکارهای ارتقاء سطح خدمت رسانی و  بکارگیری روش­های نوین کاریابی

ث- برگزاری آموزش­های کاربردی با استفاده از تجارب موفق کشور و بین­الملل جهت ارتقاء سطح دانش و مهارت کاریابی­ها

ج- همکاری با وزارت و سازمان استان­ها در اجرای وظایف و تکالیف مقرر

چ- پذیرفتن عضویت اعضاء جدید و توجیه و آموزش آنان نسبت به وظایف و تکالیف متقابل انجمن و عضو انجمن

ح- تهیه و تدوین شاخص­های ارزیابی و نظارت بر عملکرد کاریابی­ها جهت ارائه به سازمان استان

ماده ۲۰ – کانون  انجمن­های استانی مؤسسات کاریابی علاوه بر وظایف مندرج در ماده ۱۹ موظف به رعایت موارد زیر می­باشند:

الف- ایجاد هماهنگی بین انجمن­های صنفی و کانون انجمن­های صنفی استان­ها

ب-  همکاری با وزارت در تهیه و تدوین قوانین و مقررات مورد نیاز و  حسن اجرای قوانین و مقررات مربوط

پ- انجام تحقیقات لازم به منظور ارائه مشورت در خصوص برنامه­ریزی و سیاست­گذاری برای مؤسسات کاریابی به وزارت

ت- ارائه نظرات حقوقی جهت دفاع از حقوق اعضا

ماده ۲۱- جویندگان کار ملزم به پرداخت حق­الزحمه کاریابی بر اساس موارد زیر
می­باشند:

الف) حق­الزحمه مشاوره و ثبت نام حضوری جوینده کار در کاریابی هر سال بنا به پیشنهاد هیأت مرکزی و با تأیید شورای عالی حقوق و دستمزد تعیین و ابلاغ خواهد شد.

ب) حق­الزحمه کاریابی بابت به کارگماری جوینده کار بر اساس مدت انتظار ( فاصله زمانی ثبت نام کارجو تا به کارگماری وی ) و مدت به کارگماری محاسبه و از جوینده کار دریافت
می­گردد.

پ) نحوه محاسبه مدت انتظار جوینده کار جهت به کارگماری بر اساس ضرایب مندرج در جدول زیر می­باشد.

۱۲-۹ ماه ۹-۶ ماه ۶-۳ ماه ۳-۱ ماه تا ۱ ماه مدت انتظار(ماه)
  ۱ 

۳۰

  ۱ 

۲۴

  ۱ 

۲۰

  ۱ 

۱۶

  ۱ 

۱۲

ضریب(x)

 

x)) × حداقل حقوق = رقم پایه جهت محاسبه حق­الزحمه

ت) حق­الزحمه به کارگماری کارجو برای قرارداد یک سال و کمتر از یک سال معادل حاصلضرب دوبرابر رقم پایه ثبت نام در مدت به کارگماری کارجو می­باشد.

( لازم است در خصوص نحوه تعیین حق­الزحمه به کارگماری کاریابی­ها مجدداً بحث شود.)

ماده ۲۲- کاریابی­ها حق دریافت هیچ­گونه وجهی به غیر از تعرفه­های تعیین شده در موضوع ماده (۲۱) را از جویندگان کار نخواهند داشت.

تبصره- در صورت انصراف جوینده کار بعد از ثبت نام، وجه دریافت شده بابت ثبت نام مسترد نمی­گردد.

ماده ۲۳- کاریابی می­تواند به منظور وصول حق­الزحمه خود در زمان معرفی به کار از جوینده کار تضمین و تأمین لازم را در قالب سفته اخذ نماید.

تبصره- میزان تضمین اخذ شده از کارجو نباید بیشتر از یک ماه حقوق دریافتی وی از کارفرما باشد.

نظام نظارتی و کنترلی :

ماده ۲۴ – رسیدگی به موارد تخلف هریک از کاریابی­ها براساس گزارش کارشناسان ذیربط با حضور مدیرکاریابی درهیأت استانی انجام می­شود.

ماده ۲۵- موارد قابل رسیدگی موضوع ماده (۲۴) این آیین نامه به شرح زیر است:

الف) افشای هرگونه اطّلاعات مربوط به جویندگان کار به غیر از نام و نام خانوادگی، سن، جنس، سوابق تحصیلی، مهارتی و شغلی

ب) انتشار و تبلیغ هرگونه آگهی اغوا کننده با هدف سوء استفاده از جویندگان کار

پ) ارائه هرگونه اطّلاعات و آمار غیر واقعی به واحدهای ذیربط

ت) فقدان عملکرد و غیرفعال بودن کاریابی

ث) عدم رعایت تعرفه­های اعلام شده درخصوص دریافت حق­الزحمه

ج) اخذ تضمین غیر از موارد احصاء شده در ماده (۲۳)

چ) اعمال تبعیض درمعرفی جویندگان کار واجد شرایط با تخصص و سوابق مشابه به واحدهای پذیرنده نیروی کار

ح) اشتغال به فعالیت دیگری به غیر از امر کاریابی

خ) عدم ارائه راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و کارفرمایان

د)‌عدم نصب تابلو، مجوز و منشور راهنمای استفاده از خدمات کاریابی درموسسه کاریابی

ذ) عدم ارائه به موقع آمار و اطّلاعات درخواستی به واحدهای ذی­ربط

ر) ارتکاب هرگونه عمل خلاف شئونات اخلاقی و شغلی

ماده ۲۶- عدول موسسات کاریابی از مفاد این آیین­نامه و سایر ضوابط مربوط تخلف محسوب شده و برابر مجازات­های تعیین شده در جدول زیر با متخلفان برخورد خواهد گردید و در صورت لزوم، موارد از طریق مراجع ذیربط و قوه قضاییه تعقیب می­گردد.

موارد تخلف برابر با مفاد ماده ۲۵ مجازات تعیین شده
بند الف و ر بسته به نوع تخلف تذکر کتبی، محرومیت از کمک­های یارانه­ای، لغو مجوز
بند ب تعلیق مجوز کاریابی به مدت شش ماه درصورت تکرار لغو مجوز
بندهای پ و ذ تذکر کتبی درصورت تکرار محرومیت از اعتبار کمک­های یارانه­ای برای یک دوره درصورت تکرار برای بار سوم ابطال مجوز
بندهای ت و خ تذکر کتبی، در صورت بی توجهی لغو مجوز
بندهای ث و ج تذکر کتبی و اعاده مبالغ دریافت شده اضافی به شاکیان در صورت تکرار، لغو مجوز
بند ح تذکر کتبی، درج در پرونده درصورت تکرار لغو مجوز
بندهای چ و د تذکر شفاهی درصورت تکرار، تذکر کتبی و درج در پرونده

تبصره: سازمان استان موظف است موضوع لغو مجوز کاریابی متخلف را به طور مشروح به کلیه استان­ها اعلام نماید تا درسایر استان­ها از قبول درخواست مجدد آن خودداری شود. موضوع لغو مجوز کاریابی توسط سازمان استان مربوط، از طریق جراید و یا به طرق مقتضی جهت آگاهی عمومی اعلام می­شود.

موسسات کاریابی

ضوابط انتخاب و معرفی کاریابی های نمونه:

ماده ۲۷- کاریابی­ها پس از بررسی عملکرد سالانه آنها به شرح زیر با توجه به امتیاز کسب شده توسط وزارت مورد تشویق قرار خواهند گرفت.

الف) بالاترین آمار مربوط به بکارگمارده شدگان در داخل و یا خارج از کشور

ب) تامین نیروی مورد نظر کارفرمایان (اعم از داخلی و خارجی) و رعایت اصل تطبیق عرضه و تقاضای نیروی کار به لحاظ انضباط، تخصص، مهارت و رضایت کارفرما

پ) اعلام منظم گزارش­های ماهانه ثبت نام شدگان، معرفی شدگان، فرصت­های شغلی و به کارگمارده شدگان به سازمان استان

ت) داشتن وب­گاه جهت معرفی خدمات کاریابی

ث) تهیه و تدوین گزارش و مقاله درخصوص شناخت بازار کار داخلی و خارجی

ج) رضایت جویندگان کار و کارفرمایان از موسسات کاریابی

ماده ۲۸- سالانه از محل اعتباراتی که برای کمک و تجهیز کاریابی­ها در قانون بودجه کل کشور منظور می­شود براساس ضوابط تعیین شده توسط وزارت، از طریق سازمان استان به کاریابی­هایی که مطابق این آیین­نامه فعالیت نموده باشند، با رعایت قوانین و مقررات مربوط پرداخت می­شود.

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *